HAKKI YALÇIN - ÜÇ KAPILI ODA!
Fenerbahçe'nin Ankaragücü maçında son dakikada attığı golden sonraki sevinç ve ruh sezon başındaki takıma egemen olsaydı, Fenerbahçe elindeki şartlarla mayıs ayı gelmeden şampiyonluğunu ilan ederdi. Çünkü "yüksek bütçeli" Fenerbahçe'nin elinde olanlar rakiplerin hiçbirinde mevcut değildi.
Valencia'nın gerçek santrfor pozisyonunda oynaması için ligin bitmesine haftaların kalması gerekmiyordu. Sezon başından beri kulübede manzarayı izleyenlerle televizyondan maçı izleyenler arasında bir fark olmalıydı. Sezonun ilk yarısında 9 kişilik Hatayspor'a gol atmak için kılını kıpırdatmayanlardan bahsediyoruz, oyun içindeki oyunculardan! Elbette her zaman umut vardır, bazen son dakikada atılan bir gol bile "kader" farz edilir, çünkü şampiyonluk artık üç kapılı bir oda. Anahtarlar Beşiktaş'taydı ama Beşiktaş diğer iki kapının anahtarlarını da rakiplerine uzattı. Şimdi daha çok mücadele eden ya da talihli olan o kapıdan girecek.
Beşiktaş'ın 3 maçlık final yolculuğunda hem ruhsal hem fiziksel enerjiye ihtiyacı vardı ama Galatasaray maçında bunlar yoktu. Liderlik için tehlikeli biçimde yaklaşan rakipleri görmek için ayağa kalkmak gerekirdi ama Beşiktaş bunu da yapamadı. Elde kalan puan farkıyla yetinmek yine de Beşiktaş'ın en büyük avantajı. Ayrıca bu takım buralara diğer takımlardan çok daha özverili mücadele ederek geldiyse, bunca zamandır liderliğe nöbet tutuyorsa, eldeki kısıtlı kadrodan her hafta birilerinin eksildiğini de görmek lazım.
Beşiktaş, Karagümrük maçını kutup yıldızı mı sayacak yoksa şampiyonluğu teslim almak içgüdüsüyle yolunu kaybetmek arasında sıkışıp kalacak mı bekleyip göreceğiz! Sonuç ne olursa olsun benim için sezonun şampiyonu Sergen Yalçın'dır. Paranın gücüne karşı şampiyonluğun tanımını değiştiren bir takım yarattığı için. Şartların eşit olmadığı bir lig düzeninde elindeki kadroyu bugünlere taşıdığı için. Her şeyden önemlisi kimseye minnet etmeyen "erkekçe yalnızlığı" için.
Galatasaray'a gelince, her zaman koşunun içindeydi ama bazı maçlarda öylesine gamsızdı ki yolun kenarına oturdu, rakiplerinin kendisini geçmesini bekledi. Şimdi de rakiplerinin puan kaybetmesini bekleyecek. Yok yere kaybedilenleri kazanmak için bazen dev adımlar atmak da yetmez ama bazen de mucize kapıya gelir. Belli mi olur!
Gerilimli bir hafta sonu takımları bekliyor. Benim korkum en kritik zamanlarda devreye giren sistemin maşaları. Çünkü para konuştuğu zaman gerçekler susar ya da susturulur. "Salya sümük yöneticiler" kaç zamandır ortalıkta görünmüyor diye adilane bir sistemin tıkır tıkır işlediğini düşünmeyin. Sessizlikten her zaman işkillenin, birilerinin "teşvik" edilmesi adına bazıları yumurta kapıya dayanınca ortaya çıkar. Bir ülkede zenginin hukuku var da hukukun zenginliği yoksa, ipini sahibine teslim edenlerin itibarı namuslu insanlardan çoksa adalet sadece aksesuardır. Hafızamız güçlüdür, bizler bir düdükle el değiştiren şampiyonlukları da çok gördük, tekmeyle açılan kapıları da.
Kalan iki maç üç kapılı oda. İhtimalleri yanıltmanın ve kapıları açmanın tadına doyum olmaz ama kapıların sessiz harflerle kapandığını görebilecek miyiz acaba?
