Artık her galibiyet şampiyonluğa giden bir adım demek. Dün gece Malatya'da Beşiktaş kazandı. Kazandı ama eski agresifliği, eski organizasyon güzelliği yoktu. Hele bir ilk yarı var ki sanki bütün oyuncular uyutulmuş, maç bitsin de gidelim havalarındaydı.
Ama ikinci yarı Beşiktaş biraz canlandı. Aslında ilk yarıya baktığımızda iki takımın da fazla pozisyonu yok. Ama bir pozisyonda kalite kendini belli ediyor. Aboubakar'ın asisti, Atiba'nın çaprazdan girişi, vuracakmış gibi yapıp vurmayışı, vuruşu geciktirmesi, zor ama güzel golü Beşiktaş'a getiriverdi.
Aslında Beşiktaş'ta dün gece gördüğümüz stres çok normal. Hedefe adım adım yaklaşıyorlar. Hatta görünen o ki teknik direktör Sergen Yalçın bile biraz ürkmüş. Orta sahada Necip Uysal ile başladı. Açıkçası takımda sakat ve cezalı olması dışında düşündüğü bir isim değildi Necip. Ama devre bittiğinde o da gördü ki Mensah girmeli ya da bir başkası. Çünkü hücum organizasyonlarında ciddi aksama oluyordu.
Malatya deplasmanları her takım için çok zordur. Malatya önemli pozisyonlar bulmamış olsa da her zaman için tehlikeli bir ekip. Önemli silahları var. Ama zirvede puanlar bu kadar yakınken Beşiktaş, İstanbul'a galibiyetle dönmek zorundaydı ve öyle de oldu.
Hakem Halis Özkahya'nın dün gece sonuca etkili hatası yoktu fakat o da oyuncular gibi. Karşılaşma içinde zaman zaman kilitleniyor. Hele son 20 dakika faulleri geç çalıyor, bakıyor görmüyor, korner, autlar yanlış veriliyor. Ama bütün bunlara rağmen kötü bir maç yönetti diyemem.
Bu arada değinmem gereken bir nokta da Sergen Yalçın'ın kenarda her pozisyona sürekli sert şekilde tepki vermesi. Yalçın'ın her şeye itiraz etmesi asla şık durmuyor.
