80'li yıllar... Yer: Vefa Stadı... Yani 2. Lig ve 3. Ligler için o devrin Wembley'i... Belediye desteğiyle büyük bir futbol atılımına kalkan Bakırköyspor ile Zeytinburnuspor karşı karşıya... Şampiyonluk maçı oynuyorlar, kazanan 2. Lig'e çıkacak ve gerilim had safhada. Şampiyonluk stresi, maç içinde atılan tekmeler, edilen küfürler oyuncuları iyice gerdi... Ve bitiş düdüğüyle birlikte gerilen ip koptu. O zamanlar kulübedekiler de dahil kadrolar 16 kişilikti ve her iki takımdan birer futbolcu hariç tüm oyuncular birbirine girdi. Hem de ne kavga. Herkes kendine bir eş buldu ve "boks" başladı. Genç bir foto muhabiri olarak sahanın her köşesinde "bol malzeme" vardı. Dakikalar sonra, herkesin yüzü gözü kan revan içinde kaldıktan sonra durdu kavga. Durmazdı da, polis nasıl olduysa başardı kavga edenleri ayırabilmeyi. Biraz da futbolcular, maç+10 dakikalık kavga nedeniyle enerjisiz kaldıkları için sona ermişti olaylar... O kavgayı görmüş biri olarak Ali Sami Yen'de yaşananlar "Kız tavlası" kıvamında geldi bana! O günlerde oyuncular amatör ruhluydu. Takımı için, arkadaşları için kavganın hakkını veriyorlardı! Bugünün futbolcuları ise fazla profesyonel. Çaktırmadan arkadan gelip kafa atan mı istersin, rakip kendine dokununca Mike Tyson'dan yumruk yemiş gibi kendini yere bırakan mı istersin, yoksa formasından çekilince kukla gibi havaya kalkan mı istersin... Aradığın her türlü "profesyonel" var sahada... Üstelik olaylar, hakemin kırmızı kartlarıyla 12 Eylül sabahıymışçasına şıp diye bitiveriyor. Herkes kuzu kuzu soyunma odasına gidiyor. Eee, 10 saniye önce vurmamış, vurulmamış mıydınız? Bu muydu sizin ateşiniz? Saman alevi kadar bile değil yani! Sırtındaki o formayla bu işlere kalkışmak büyük ayıp. Yalandan yere kavga etmek, protokoldekilerin ve maalesef biraz da basın tribünündekilerin gazıyla bu işlere kalkışmak daha büyük ayıp... Hadi futbol oynamayı beceremediniz, bari kavganın hakkını verseydiniz!..
