Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım, genç yöneticilerinden gelen bilgilerle Aragones'e bakış açısını değiştirdi. Bursa yenilgisi sonrasında radikal bir karar alacaktı, alamadı. Fırsatı kaçırdı. Çünkü milli maç nedeniyle, 10 günlük bir hazırlık devresinde, Fenerbahçe takımının şarj fişini yeniden takacak bir ismi takımın başına getirebilir, kalan haftalar için son kozunu oynayıp, birazcık daha riski göze alabilirdi. Ancak yapmadı. Büyük bir ihtimalle son kurban olmamak için bu kararı vermedi. Eğer Aragones'i şimdi gönderseydi, olası bir Galatasaray yenilgisi veya kupa vedası karşısında vereceği başka kurban kalmayacak, tartışmaların içinde kendisini bulabilecekti. Bu bir politikadır. İşler kötü gidiyor, mayıs ayında kongre var, zaten muhalefet sesini yükseltmeye başlamış. Bir başkanın elde bir koz tutmak istemesi doğaldır. Bu karar, "istikrar" denilerek veya "Sezon ortasında antrenör gönderme devirleri bitti" açılımları ile çok kolay desteklenir. Bunu samimi bulursunuz, bulmazsınız ama saygı duymak zorundasınız. Fenerbahçe kalan dokuz maçı kazanırsa şampiyon olur. Aragones'in oyuncularla arasındaki uçurum bu kadar büyükken ve oyun anlayışı da belliyken, böyle bir mucize yakalanır mı? Mümkün değil. Son kurban aslında Fenerbahçe oldu.
