Trabzonspor'un Ankaragücü galibiyetini iki cümle içinde özetlemek mümkün aslında: "Bu takım hedefe yürüyor ve hedefe yürüyen her takımın yaşadığı olağan problemleri yaşıyor." Haftalar ilerledikçe beklentiler yükseliyor ve futbolcuların üzerindeki baskı artıyor. Önümüzdeki haftalarda özellikle Avni Aker'deki kritik maçlarda stres katsayısının epey yükseleceğini söylemek kahinlik olmaz. Ama her şeye rağmen Trabzonspor'u bu sezon ligin tepesine yerleştiren bazı özellikler aynen sürüyor. Henüz 6 ay önce kurulmasına rağmen takımdaki uyum ve arkadaşlık parmak ısırtacak cinsten. (Her maç sonrası kolbastının etkisini de es geçmeyelim) Ve bu takım sezonun başından bu yana futbol oynama iştahını hiç kaybetmiyor. Ankaragücü, Aker'de belki de sezonun en iyi futbolunu oynadı, müthiş bir direnç ortaya koydu. Ama Trabzon sahada hep daha fazlasını yapmaya çalışan takımdı. Nitekim beraberlik golünden sonra tempoyu biraz artırdı ve uzatma dakikalarında beklediği gole kavuştu.
Song-Egemen faktörü Bordo-mavili takımın bu sezonki futbol düzeyi eskilerin de performansını yükseltti. Geçtiğimiz sezonlarda ağır eleştiriler alan Hüseyin ve Tayfun gibi isimler son haftaların en faydalı futbolcuları olarak ön plana çıktılar. Elbette Trabzonspor'un başarısında tüm futbolcuların payı var ama iki oyuncu var ki onlara ayrı paragraf açmak gerekiyor. Egemen ve Song son dönemde Türk futbolunun en uyumlu ve en başarılı savunma çifti olmaya doğru ilerliyor. Trabzonspor'da şimdilik görünen tek dert Yattara'nın gönülsüzlüğü. Sezon başındaki talihsiz transfer macerasından sonra bir türlü kendine gelemeyen Gineli yıldız, Alanzinho'nun gelmesinden sonra iyice hayata küsmüş gözüküyor. Yarışın iyiden iyiye kızışacağı önümüzdeki günlerde Trabzonspor'un formda bir Yattara'ya çok ihtiyacı var.
