Aslında perşembenin gelişi çarşambadan belliydi. Çok değil daha dün yazmıştım, 'G.Saray sakat ve cezalı oynamayan oyuncuları nedeniyle ilk kez zorlu bir deplasmana bu kadar çaresiz ve hazırlıksız gidiyor' diye. Ve yazımın sonunu şöyle tamamlamıştım: 'Sivas maçından alınacak bir puana üç puan gibi sevinirim, üç puana ise şapka çıkarırım.' Bunların hiçbiri olmadı sadece korktuğum başıma geldi, G.Saray Sivas'tan eli boş döndü. Buz tutmuş sonra erimiş balçık çamur haline dönüşmüş saha iki takım için de dezavantajlı bir ortam yaratıyordu. Ümit Karan'ın kırmızı kart görmesine kadar Sivas'in iki, G.Saray'ın ise bir gol girişimi vardı. Denge Ümit Karan'ın atılmasıyla bozuldu. Maçın olayı Ümit'in kırmızı kart görmesiydi. Bize göre Ümit kaybettiği top nedeniyle isyanını zeminden almaya çalıştı. Hakem Yunus Yıldırım ise 'Ümit yardımcı hakemime küfür etmiş' diyor. Ümit ise 'Etmedim' diyor. Varın siz çıkın işin içinden.
Voltran'ı oluşturuyorlar Sivas güçlü bir takım. Evinde yıkmak gerçekten zor. Taraftarı ile birlikte olduğu zaman 'Voltran' oluşturuyorlar, güçlerini ikiye katlıyorlar. Rakibin 10 kişi kalması Sivas'ın direncini daha da artırdı. Bülent Uygun ikinci yarıya Balili ile başladı. Skibbe ise ilk tercihinde Baros'u oyundan çıkardı! Balili ile hücum zenginliği yakalayan Sivas bu yarının ilk çeyreğine tam iki gol sığdırdı. Emre Aşık'ın inanılmaz ağırkanlılığı Mehmet Yılmaz'a az daha üçüncü golü attırıyordu. Sivasspor'un kulübesinden gelen Balili, Sezer ve Sylla maça damga vurdu. G.Saray'ın yedeğinden gelen Aydın ile Yaser ise top yüzü görmedi. G.Saray eksik geldiği Sivas'tan bir de kırmızı kart görüp ağır yaralı döndü. Sivas aslanlar gibi oynadı. Maç berabere de biterdi ama asla Sivas yenilmezdi.
