İyi ki varsın Ceyhun Maç öncesi arkadaşlarım, "Hocam iki bin vuruşluk yeriniz var'' diye aradılar beni. İlk yarı bittiğinde ise kara kara düşünüyordum, "Bu yeri doldurmak için çocukluğumda ilkokul öğretmenimin kulağımı çektiği olayı mı anlatsam'' diye. Ama 48. dakikada sahaya bilardo oynayarak çıktığı belli olan Ceyhun "Serdar'ın sırtı'' destekli golü atınca uyuyan dev uyanıverdi. Zaten Fener'in bu seneki en büyük karakteristiği de ya rakibi çok zorlu olduğunda ya da geriye düştüğünde motivasyonunu arttırarak daha iyi oynamaya başlaması oluyordu. Hücuma çıkmayı çok fazla düşünmeyen bir Konya karşısında başta başlaması gereken çift forvet golü yedikten sonra sahaya çıkınca ve Fener Türkiye'de golü atmanın en kolay yolu olan son çizgiye inmeyi deneyince 3 dakikada iki gol birden geliyordu. Bu goller bir yandan da bu takımda önce Semih'i oynatmalısınız, Kezman "plase'' olarak oynayabilir dedirtiyordu. Kezman golleri atıyordu ama oyun o dakikadan sonra zaten kopmuştu bile. Bu Konya'nın bu oyun tarzıyla ligde kalması çok zor gibi görünüyor. Bir başka kesin gözüken faktör de Carlos'un bu takımda gerek lig gerek Avrupa maçlarında sahada olması mecburiyetiydi. 100 milyon dolarların döndüğü futbol sektöründe Boğaz Köprüsü'nün yanından geçerken analiz ekibimden Ertan'ın söylediği gibi Park ve Bahçeler Müdürlüğü'nün bile mükemmel hale getirdiği yeşil alanlar varken, Konya'nın stadının içler acısı hali böyle büyük miktarda para dönen bir sektörün paradoksu idi. Chelsea maçı öncesinde Fenerbahçe için net mesajlar: 1-Sert oynayan, top kazanan, mücadele üzerine oyun yapısını kuran bir rakibe yani Chelsea'ye karşı Semih'in sahadaki varlığı kaçınılmazdır. 2- Ligi daha fazla ciddiye alması Chelsea maçı öncesi Fenerbahçe için antrenman sistemlerinin en mükemmelidir. 3-Şampiyonluk mücadelesinin yarattığı gerilim aslında Şampiyon Kulüpler Kupası maçları için mükemmel bir psikolojik hazırlıktır. Sonuç: Ben bu Fener'de herkesin tersine Chelsea'yi eleyecek ışık gördüm.
Servisi
