Atlar yorulunca Fenerbahçe dün gece tek golle galibiyetin penceresinden el sallarken, Şampiyonlar Ligi kokusunu içine çekti. İlk yarıda çok koşan ve rakibine pozisyon vermeyen gecenin atlıları, ikinci yarıda yorgun düştü ve kendi kalesinde tehlikeler yaşadı. Dün gecenin üç önemli adamı vardı. 3 altın yıldız. Birincisi Mehmet Aurelio. Özellikle ilk yarıda Mehmet Aurelio, herkese servis yetiştiren hayat garsonuydu. Rakibini orta alanda hipnotize eden sihir onda mevcuttu. Bana sorarsanız dünkü Aurelio, ipte bile oynardı.
***
İkinci yarıdaki Deivid, geldiği günden beri, Fenerbahçe'deki en özel maçını oynadı. Gol pozisyonlarıyla yakınlığı yoktu ama seri manevraları, ince pasları ve gizlenmiş bir zekası vardı. Tribünler adına, hiçbir maçta bu kadar sevilmediğine eminim. Ve kaleci Serdar... Fenerbahçe'nin tek gollü düşlere daldığı dakikalarda, uyumayan biri vardı... "Bazen bir pozisyonda bile bir kalecinin tarihi yazılır" dedi.
***
Oysa ilk dakikalarda Fenerbahçe'nin yaratıcılık sorunu vardı. Kezman'ı yalnız bırakmak gibi berbat alışkanlığı vardı, birçok pozisyonda. Anderlecht'in niyeti baştan belliydi de, onların kendilerine çekilmesinin kilidini çözecek anahtar, 32. dakikada Alex'in kafasından geldi. O dakikaya kadar pozisyonlarla kör temas halindeki Alex, rakibin taş kesildiği sahnede, ateşli bir yıkım ustasıydı ama asıl işçilik golü hazırlayan Mehmet Aurelio'ya ait. Orta alandan çıkışı, rakibini ekarte edişi ve asisti muhteşemdi.
***
Kenarları gerektiği gibi kullandığı zaman, Fenerbahçe'nin rakibini sindiren yanı, dün aralıklı sahnelerde sergilendi. Tümer'in üç beş kişilik defansın arasına girerek yarattığı, gereksiz kargaşası vardı ve Roberto Carlos'un ilk yarıda önündeki hendeklerden biri Tümer'di... Edu ve Lugano'nun oyuna katılmayı sadece defansif anlamda düşünmesi, Alex'in golün dışındaki görünmez adamlığı, Fenerbahçe'nin tek golle yetinmesinin sebebi oldu.
***
İkinci yarıda, risk almış bir rakibe karşılık, Fenerbahçe'nin skoru yeterli gören bir duruşu vardı. 48. dakikada Mehmet Aurelio'nun kaçırdığı bir pozisyon var. Topu göğsüne alıp, vurmasıyla, turun garantili mesajını taşıyan "müjdeci kuş" olması büyük ihtimal. Boş bir kafa vuruşu, belki ikinci golü erteledi. Bu pozisyonun sonrasında ilk kornerini kullanan Anderlecht, bir dakika içinde, iki pozisyon birden harcadı. Bu pozisyonların kahramanı kaleci Serdar'dı... Fenerbahçe defansının klasik sarhoşluğu, bu pozisyonlarda ayyuka çıktı yine. Ve galiba rövanş için en tehlikeli anonsları yine defans verdi.
***
Roberto Carlos sahanın en çok koşan adamlarından biriydi. İnsan seyrine yetişmekte bile geç kalıyor. Galiba biraz erken gelmeliydi bu takıma. Hem öğretmenlik, hem öğrencilik adına... Birçok pozisyonu ezen Kezman'ın dünkü çalışkanlığına parantez açmak gerek. Sahanın her yanı onun koşu yoluydu.
***
Dün geceki tur yoklamasında, futbolculardan daha çok taraftarların sesi çıktı. "Burdayız!" diye. O taraftar, futbolcuların sırtını yasladığı bir dağdı. Roberto Carlos bile, ilk Avrupa kupası maçında bu gücün farkına vardığı içindir ki, onlardan yardım istedi ilk yarıda. Rövanşın sırat köprüsünde, dün geceki ölü resimlerin de canlanacağını ve tur aşkına askerlik yapacaklarını düşünüyorum. Yorgun askerlerle bu maçı kazananlar, canlanmış resimlerle turun canına okur. En azından öyle istiyorum.
Servisi
