Kirli olsun, bizim olsun! Hoşgörü-süzlük, insanın kendi davasını inanmasını bir kanıtıdır" demiş Gandhi... Bu bakışla hepimiz Gandhi'yiz bir anlamda... Çünkü en başta toplumsal hoşgörüyü kaybettik... Ayağına basılan bağırıyor, kendi bastı ayakları umursamadan... Kültürümüzün temel taşlarından misafirperverlik dahi unutuldu bir meşin top, bir teneke kupa uğruna... Zafere giden her yolu mübağ gören dava adamlarıyla (!) doldu tribünler... Kaybedenler hep hakem hatalarıyla kaybettiler!.. Kazananlar, tüm adaletsizliklere rağmen kazandılar!.. Çarpıcı bir örnek olur üç sezon önce Beşiktaş'ın feryatlarıyla, bu sezon Fenerbahçe'nin feryatlarını yan yana getirmek... Beşiktaş 8 puan öndeyken dolaplar dönmeye başladı, şampiyonlun elinden alındı... Bugün temiz futbol diyenlerden hiç ses çıkmadı... Geçen sezon kupa finalinin ilkinde "Demirlek iki faulümüzü vermedi" diyerek işi "Kupamız çalındıya" kadar getirenler, bu sezon "Dereli, Baki'yi oyundan atmadı" diye aynı muhabbeti yapanlar, Beşiktaş'ı İnönü'de 5 kırmızı kartla yerle bir eden Papila'yı alkışlarken bıyık altından gülüyorlardı... Bir yanda faulleri, sarı kartları vermeyen iki hakem, diğer yanda Beşiktaş'ı 5 kırmızı kartla perişan eden Cem Papila... İşlerine öyle geldiği için Papila'nın tüm kararlarını doğru buldular... Koca kupa şampiyonluğunu, verilmeyen bir karta ya da iki faule bağlarken de hatırlamadılar o söylemlerini... Hep söylüyorum, bu coğrafyada gerçek adaleti arayan da, isteyen de çok az... Herkes kendi lehine kirlenen şampiyonluklar peşinde... Sonra biz bu oyuna futbol diyoruz... Futbolun Türkçe karşılığı, ayak oyunu... Biz de hakkını veriyoruz sanırım!.. Kendimize centilmen olup, kendimize adalet, kendimize şampiyonluk istiyoruz... Biz hep başarılı olacağız ve başkaları hep kaybedecek... Böylesine çürümüş istekleri de kulüp adına yapılan hak, hukuk arayışı ambalajıyla vitrine koyuyoruz... Yaşasın "BİZ!"
Servisi
