Yazarımız Zafer Ertem, Galatasaray Sportif Direktörü Bülent Tulun'daki çok büyük değişimi gözler önüne serdi.
***
Çok değişti çok
Kendisini G.Saray'ın etik değerlerine önem veren, örnek bir ağabeyimiz olarak bilirdik ama geçmişteki Tulun ile şimdiki arasında büyük fark var.
G.Saray'ın sportif direktörlüğü görevini yürüten Bülent Tulun aslında bizden biri. İki yıl öncesine kadar Fotomaç'ta yazan Tulun'u, G.Saray'ın etik değerlerine önem veren, tavrı ve tarzı ile örnek bir ağabeyimiz olarak bilirdik. Ama o günkü Bülent Tulun ile bugünkü maalesef bir değil. Havalandı mı, yoksa sorumluluk mu ağır geldi bilemiyorum ve beni bu yazıyı yazmaya zorlayan nedenlere geçmek istiyorum. Tulun ilk şoku Ribery'den yemişti. Şartları yerine getirememelerine rağmen, Ribery ile ilgili Fransa'da çıkan haberlere de inanmamış gazetecileri 'G.Saray'ı karıştırmakla' suçlamıştı. Ama haberler doğru çıktı ve Ribery, bedelsiz ayrıldı. Tulun'a da çaresiz susmak kaldı. Tarih 8 Aralık 2005. SABAH ve FOTOMAÇ'ın manşeti, 'Tomas, Beşiktaş'la masaya oturuyor" şeklindeydi. Bu ciddi bir kaynaktan alınmış bir haberdi. Sıradan bir röportaj için arayıp bulamadığımız Tulun o gün "sabah ezanında" gazeteyi telefon yağmuruna tutmuş... Hemen aradım tabii. Söze şöyle başladı: "Sen nasıl G.Saraylısın, bu haberi yaparken vicdanın sızlamadı mı? Yazdın da burnun mu büyüdü?" Benim, "Galatasaraylıyım ama önce gazeteciyim" yanıtımdan tatmin olmadı, 'Yazıklar olsun' sözcüğünü de araya sıkıştırıp telefonu kapadı.
Ne dediyse tersi çıktı Tarih 3 Ocak 2006. Manşetler bu kez İliç ve Tomas'la yaşanan para krizini anlatıyor. Bizler ise bilgi almak için muhatap peşindeyiz ama nafile. Tarih 5 Ocak 2006. G.Saray, Antalya kampı için yola çıkacak. Gazeteciler kamp kadrosunda iki futbolcunun olup olmadığını ısrarla soruyor Tulun'a, işte yanıtı: "Kampa herkes katılıyor. Pireyi deve yapmaktan vazgeçin." Ardından kafile Antalya'ya uçuyor ama bir farkla; İliç ve Tomas'sız. Tulun son duruma da uygun bir kılıf bulmayı da beceriyor: Cenazeye katılmak için İstanbul'da kaldılar. Gerçekten İliç ve Tomas cenazeye katılıyor ama gerçek bu değil. Başkanın ısrarıyla, zoraki bir uzlaşma sağlanıyor. Tulun ise çelişkili açıklamaları ile karizmayı çizdiriyor, bir gazeteye 'Bu işte şaklaban durumuna' düştüğünü bile açıklıyor. Dostlarının güvenini yitiriyor ve G.Saray'a da kendisine de yazık ediyor.
