Bugün bitmiyor, başlıyor Bir ömrü yeşil sahalarda bazen alkışlarla bazen de üzüntü ile bitirdiğimiz binlerce 90 dakika yaşadım. Şimdi en zor olanına çıkacağım. Çünkü bu bir veda .. Son... Her şeyin sonu öylesine zor ki! Çok değişik duyguları aynı anda yaşıyorum. hem sevinçliyim hem de çok üzgün. Yaşamayan bilemez. Çok sevinçliyim yine bordo-mavili formayı giyip tribünlerin tezahüratlarını duyacağım yeşil sahada. "Başbakan.. başbakan" diye inleyecek tribünler... Allahım ne müthiş bir duygu! Her taraftarı tek tek kucaklamak istiyorum. Bu güne kadar bana gösterilen o güzel ilgiden dolayı... Beni yalnız Trabzon taraftarı değil tüm Türkiye'nin taraftarları ve başkanları saygı ile kucakladılar. Hepsini çok seviyorum. Hepsine çok teşekkür ediyorum. Çok üzüntülüyüm çünkü yeşil sahalara artık son kez çıkacağım için. Malatya maçı yeşil sahalardaki son noktam olacak. Tam 20 yıl . Dile kolay ne günler yaşadım o camiada... Trabzonspor'a görev asla bitmez 1984'te 17 yaşındayken kazanmış olduğumuz Lig şampiyonluğu, 1985'te Şampiyon Kulüpler'de Dinyeper'i 1-0 yendiğimiz maçta attığım o gol... 1989'da Bursaspor'u 5-1 yenerek kazanmış olduğumuz o Türkiye Kupası, 1994-95'te kazandığımız Türkiye ve Cumhurbaşkanlığı kupaları.. Unutmam mümkün değil. Acı olanları da var tabii! 1996'da şampiyonluğu Fenerbahçe'ye kaptırdığımız o gün ömrümden tam 20 yıl gitti sanki. Ya 1989'da Başbakanlık Kupası'nda ayağımın kırıldığı gün. Sanki bugün gibi yaşıyorum her anı. Bugün yeşil sahada tribünlere el sallarken hiç unutmayın ki içim kan ağlayacak. Bu bir veda olduğu için. Ama bu formaya veda! Unutmayın Trabzonspor'a ve Türk futboluna hizmet ölünceye kadar hep görevlerimden biri olacak.
