Geçmişe mazi

Belhanda'yı ayrı bir yere koyalım;
"O'nu eleştirmek için erken'' diyelim. Stat yeni, takım yeni, beklenti büyük vs vs vs… Peki, diğerlerine ne diyeceğiz?
Gomis istekliydi, ikinci yarının başında Belhanda'nın güzel ortasında golü bulabilse çok farklı bir maç izleyebilirdik.
Kimse, kimseyi kandırmasın, rakip zayıf, Galatasaray ise çok kötüydü.
Hakeme de kızacak bir şey yok.
Sarı kartı olan Muslera penaltıyı yaptığında, ikinci sarıdan atılmalıydı.
Skor 0-1'e gelmişti ve genç bir meslektaşım bana sordu; "Dört tane atabilir miyiz ağabey sence?" diye...
Ona verdiğim yanıtla adeta yıkıldı;
"Delikanlı bu Galatasaray, önümüzdeki dört maç toplam dört gol atamaz''… Belhanda yetenekli bir oyuncu ama Sneijder'in boşluğunu, (hepimiz çok iyi biliyoruz ki) asla dolduramayacak.
Gomis, kazandığı kallavi paranın hakkını vermek için debelenip duracak, ama asla bir Drogba olamayacak.

Allah sabıh versin
Galatasaray taraftarı çok özlediği Avrupa macerasına veda ederken kahroldu ama, Maicon'u ''o paraya'' satan kulübün taraftarı hâlâ halay çekiyor olabilir.
Ahmet Çalık, Tolga Ciğerci, Carole ve Linnes, ileride torunlarına Galatasaray gibi bir kulübün formasını giydiklerini anlatır gururla.
Dursun Özbek Galatasaray Başkanlığı, İgor Tudor ise Galatasaray Teknik Direktörlüğü unvanlarını ömür boyu taşıyacaklar.
Ama merak ediyorum; dün gece rahat uyudular mı, bu gece de uyuyacaklar mı?
Farkındayım; maaşına zam isteyen Yasin Öztekin, Manchesterlar'a layık görünen Sinan Gümüş ve kaptan Selçuk İnan'dan bahsetmedim.
Keza; onlar hakkında yazmam gerekenleri sinirden cümleleştiremiyorum bile.
Son sözüm şu olacak;
Allah, tüm Galatasaraylılar'a sabır versin.
Amin.