Direkten dönmek

Hamzaoğlu'nun sahaya sürdüğü takım, sosyal medyada yapılan bir oylamayla seçilmiş gibiydi.
Atletico Madrid maçındaki Hakan Balta faciasından sonra, Hamza Hoca, taraftar ve medyanın en çok ihtimal verdiği on biri sahaya sürerek en az riski aldı. Dev maçta hem beklediğimden daha iyi, hem de çok (ama çok) şanslı bir Galatasaray vardı sahada.
Trabzonspor'sa çok uzun bir aradan sonra büyük bir maç öncesi herkesin mutlak favorisiydi. Erkan ve Marin'in gol kaçırma yarışına N'doye da katkıda bulundu. Mehmet Ekici, Yusuf Erdoğan yedek kulübesinde değil de ilk 11'de başlasalar daha iyi olurdu sanki.
Denayer'in 61. dakikadaki elle müdahalesi bence net bir penaltıydı.
Bu pozisyon olmasa Çakır için ''vasat'' derdim ama şimdi bu kelimeyi dün akşamki performansına fazla buluyorum.
Maçın hakkı Trabzonspor'un kazanmasıydı.
Ama enteresandır; G.Saray da az buz pozisyon üretmedi.
Sonuçtan bağımsız konuşmak gerekirse, herkes gördü ki; Trabzonspor her geçen gün daha iyiye, Galatasaray'sa daha kötüye gidecek.

Adnan Polat'a soruyorum!
Galatasaray'ın yine bir büyük maçından önce, camia içi rövanşları oynandı.
Adnan Polat'ın, başta Kıraç ve Aysal olmak üzere yaptığı eleştirilere katılmamak elde değil. "Dursun Özbek, mali durumun sebebi değil, sonucudur'' cümlesiye hayli ince, derdini iyi anlatan, tarihi bir tespit.
Polat bu tip konulara girmek için büyük maçların arifesini bekliyor gibi görünmekten neden hiç imtina etmiyor, anlaşılır şey değil .
Ayrıca kendisine şunu da sormak isterim; peki İnan Kıraç ekseninde gelişen ve Galatasaray'ı bugünlere getiren süreç nasıl başladı. Yanıt veriyorum; bizzat kendisiyle… Yani; tüm bu yaşananların bir gün faturası kesilecekse, Adnan Polat - Adnan Sezgin ikilisine de hiç de küçümsenmeyecek bir bedel rücu eder. O dönem, o şekilde yaşanmasaydı, kulübü bugünlere getirenler tüm ipleri bu denli ellerine geçiremeyecekti.