Ömür’lük umutlar...

Endişe odur ki, bu çocukları şimdiden över isek bu çocuklar şımarır, böylece de kaybolup giderler...
Yine bir başka endişe daha şudur ki, bu çocukları erken oynatırsak, kötü giden sezonda, psikolojileri bozulur da kaybolup giderler...
Haftalardır bizi yakından takip edenler konuyu nereye götüreceğimi biliyorlar...
Götüreyim o halde...

***

Dün gece, haftalardır ısrarla, "kadroya alın ve ufak ufak oynatın bu çocukları" dediğimiz Yusuf Yazıcı ve Abdülkadir Ömür nihayet vitrine çıkma şansı yakaladılar...
Üstelik öyle bir karşılaşmada da Ersun Yanal tarafından tercih edildiler ki tam bir imtihan yerindeydiler denilebilir.
Herkeslerde gördü oyuncuların, daha evvel onlar yerine tercih edilenlerden bir eksiğinin olmadığını!

***

Şimdi biraz geçmişe gidelim ve özellikle de bazı lig maçlarında (örneğin Gençlerbirliği karşılaşması vb.) oyunun sıkıştığı ve çözecek bir çarenin arandığı dakikalarda Abdülkadir Ömür'ün oyuna nasıl tesir edebileceğini düşünelim.
Hoca ısrarla kadroya almadığı Abdülkadir ve Yusuf'un bugünler için "işte şimdi" psikolojik eğitimlerini tamamladığını düşünüyorsa söyleyecek sözümüz yok ona "zerre" katılmadığımızdan başka.

***

Dün geceki Trabzonspor'a takım olarak baktığımızda; ligde iki maçını kazanmanın verdiği öz güvenle sahada oldukları net ortadaydı. Kazandıkça yükselen performans artışı Konya gibi ligin sıkı deplasmanında ortaya yer yer güzellikle çıkmasına, umut olmasına sebep oldu.
Ligin lideri ve cumartesi oynanacak karşılaşmanın favorisi görülen Başakşehir takımı karşısında bu öz güven direkt sahaya yansıyacak gibi.
Trabzonspor gol atamıyor, en büyük sorunu da bu şu anda!
Kötü olan ise; final paslarında sıkıntı yaşamaları kadar, final pasları doğru kullanılsa dahi bu kez de finali yapacak bir golcünün takım içinde henüz kendini ortaya çıkaramamış olması!