Zihniyet ve ciddiyet...

Futbolda atan ile tutanın yani golcü ile kalecinin ne kadar kıymetli olduğunu Galatasaray-Karabük maçını ders olarak kullanabiliriz. Abdülaziz tutamadı, golcüleri atamadı. Muslera "Kırılma" dakikalarında muhteşem kurtarışlar yaptı. Skora daha büyük olurdu. Ancak Galatasaray'ın gol hattındaki oyuncuları "Gol vuruşu" konusunda saç-baş yoldurdu. Kendisini gol krallığında söz sahibi yapacak pozisyonlar bulan Umut gol kaçırma yarışmasındaydı. Umut'un boş kaleye topu vuramaması, aşırtma konusunda topun şiddetini ayarlayamaması golcülük kimliğiyle bağdaşmadı.
Galatasaray favoriydi, farklı kazanması da çok doğal. Lider bir takım, şampiyonluk kovalayan büyük takımın oyuncuları ve hocası kafa kafaya verip maçta 3-0 öndeyken skorun 3-2'ye gelmesini sorgulamalıdır. Galatasaray ilk yarıda ve özellikle oyunun başında Umut-Bruma ve Yasin'le kaçırdığı gollerden sonra "Nasıl olsa kazanırız" havasına girdi. Bu ciddiyetsizlik başta Sneijder ve Hamit olmak üzere tüm oyuncuların pas tercihlerinde hata yapmasına neden oldu. Büyük takım laubalilik-ciddiyetsizlik sınırında gezinmemeli.

Sihirli konuşmalar!
Devre arası sihirli konuşmalar mı yapıldı bilemem; toparlanmış, ciddiyeti eline geçirmiş, takım oyununa dönmüş, ritmi yüksek bir Galatasaray sahaya yansıdı. 45 ile 70 rasında Galatasaraylı oyuncular sahada resital yaparken Selçuk'la, Umut'la, Yasin'le ve Sneijder ile jenerik olacak paslaşmalar sonucu çok güzel pozisyonlar ürettiler.
Sneijder, Hamit ve Selçuk'un oyuna koydukları akıl, Bruma ve Yasin'in de verimi yükseltti. Telles de yaptığı iyi savunma ve hücuma yaptığı katkılarla günün en iyilerindendi. Hamit müthiş oynarken, top kaybından sıyrılıp akıl dolu paslar verdi, rakiple top arasına girip birçok Karabük hücumunu etkisiz kıldı.
Prandelli olsaydı Sneijder'i ilk yarıdaki performansına bakıp çıkarırdı. Hamza hocanın Sneijder'i oyunda tutması Galatasaray'a maçı kazandırdı. Sneijder'in direk dibine yaptığı frikik vuruşu ile son goldeki deparı kalitesinin, yeteneğinin ve aklının ürünüydü.