Yüzleşme

Kimsenin kimseye hakkı geçmesin diye adaletin üstüne titreyen insanlarımız vardı bizim.
Merhametle oturup asaletle kalkanlar.
Bükemediği bileği öpenler.
Hakkı olmayanı elinin tersiyle itenler.
Şimdi ganimet peşinde herkes.

***
Sonraki zamanda kendi çocuklarını doğurdu futbol.
Paraya boğdu, ahlaksızlığa.
Kendi yöneticilerini yetiştirdi.
Kopya çirkinlikler ülkesinde paha biçilemedi hiçbirine.
Hiçbir şeyin anlamı kalmadı.
Ne adaletin ne asaletin.
Maç sonunda cesetler kıyıya vurdu.
Çocuklarımızı çirkinliklerle kuşattılar.
Naklen ya da banttan!
Evimize, ocağımıza dadandı bu kirli oyun.
Evimiz ki, çocuklarımızı korumakla yükümlü olduğumuz en kutsal mekan.

***
"Erkeklik öldü mü abiler!" Sadri Alışık filmlerinde kaldı.
Evet öldü.
Şimdi suçu başkasına yüklerken, herkes birbirinin üzerinden atlıyor.
İkiye katlıyor ahlaksızlıklarını Herkes birbirini "topa tutuyor!"
Kocaman adamlar yalayıp yutuyor o muhteşem cümleleri (!).
Her şey birbirinin içinden geçerken, futbolumuz da bir kanalizasyon borusunun içinden geçiyor.

***
Kayıp ilanlarında zarif insan aranıyor.
Sportmenlik adına bir arpa boyu yol alabilecek bir adam.
Centilmenliğe, insanlığa gönül vermiş.
Küfüre, haksızlığa ve adaletsizliğe karşı çıkabilecek.
Rakamla, ya da parmakla gösterebileceğimiz.
Sadece 1 adam.

***
Hastalıklı cümlelerin itibar gördüğü futbol dünyasında, sağlıklı düşler kurabilmek bile mümkün değil.
Küfür kıyamet stepneleri düzenin hizmetinde.
Onların adedi istemediğiniz kadar.
Çünkü ele verdiklerinden daha fazlasını içinde saklıyor zaman.
Yarına, öbür güne.

***
Sistem aç.
Medyasıyla yorumcusuyla, futbolcusuyla, yöneticisiyle aç.
Gönlünü de, karnını da böyle doyuruyor. Çünkü müşterisi bol.
Medyanın içindeki düzen, televizyonların içindeki yorumcular bu çirkinliklerden muaf değil.
Çünkü gazetecilik sudan ucuz artık.
Ve herkesin bu bataklıkta bir payı var.
Kimi timsah rolünde. Kimi tenya!
Ahlaksızlığın pullarını keseleyen o kadar çok insan mevcut ki!
İnsanlığı gözünden çıkaran sistemin sözünden çıkmayanlar!

***
Her gün gazetelerde verilen kurbanları okuyoruz.
Bozulan toplumun çocuklara kadınlara nasıl bir bedel ödettirdiğini görüyoruz.
Onları besleyen ilham perilerini de biliyoruz.
Çocuklar ki, bir ülkenin en aydınlık yüzüdür.
Futbol sevgisinin en masum yanı.
Peki, bugünler nasıl anlatılacak gelecek zamana?
Hangi yüzle?
Hangi sözcüklerle?

***
Herkes hesabını yapsın ve kendini de katsın içine.
Bu çirkin köprü bizi daha kaç yıl taşır?
Bu karanlık orman bizi daha kaç yıl besler?
Çocuklarımıza kıymadan!

***
Kendisiyle yüzleşmeyenlerin bu kirli yolda yürümesinde sakınca yoktur.
Çocuklarının ipini çektiklerinin bile farkına varmayanların...
Bu yazıyla uzaktan yakından ilgisi de yoktur zaten.