Gönüllü mağlup

Liderlik yapım aşamasında derken.
Şaha kalkması beklenirken devrilen atlar gibiydi Fenerbahçe.
Hiç bu kadar yenilgiye gönüllü bir Fenerbahçe izlememiştim.
Gecenin özeti.
Takımda bir iki kişi oynamaya çalıştı.
Kalanlar Fenerbahçe'nin hayatıyla oynadı.
Onlar kendilerini bağışlamasınlar!
Çünkü dün kaybedilen 3 puanın aslında kaç puan ettiğini sezon sonunda daha iyi anlayacaklar.

*

Özellikle ilk yarıda içler acısı bir Fenerbahçe.
Parçaları birbirine uymayan bütün.
Ne bir baskı, ne üretim.
Orta alan bekleme salonu.
Emre ve Diego'nun adım atacak hali yok.
Koca Fenerbahçe'de Gençler'in oyun anlayışını çaresiz bir kabulleniş hakim.
Bırakın oyuna müdahaleyi, saha kenarından lokal müdahale bile yok.
Orta alanın tamamen Gençler'in etki alanına girdiği dakikalarda, "Golün vtr'si yayına giriyor" dedik ve Gençler'den harika bir gol geldi.

*

Sow'la Emenike'yi topla, çıkar, tekrar topla elde var sıfır İlk yarının son dakikalarında Emenike'nin yakaladığı bir pozisyon var. Karşısında üç rakip, solda Diego bomboş.
Rakiplerin arasına girip pozisyonu sabote etmek, topu Diego'ya aktarmaktan daha anlamlıysa.
Böyle bir adamın bizdeki adı infaz memurudur!
Geçen hafta attığı golün hatırına ses edilmedi ama Kuyt bir aydır bu takımın en kötüsü.
Emre ilk yarıda oyundan alınmalıydı.
Orta alandaki çöküntüyü maç boyu izleyen İsmail Kartal da, gecenin baş sorumlusudur.

*

Futbolda veresiye yok.
3 puan istiyorsan koşacaksın, çalışacaksın.
Uğrunda savaşmadığın maç senin değildir.
Fenerbahçe'nin yenilmesini engelleyecek güç elbette vardı ama dün gece galibiyeti isteyecek ruh bu takımda yoktu.
Kaybetmenin bile görkemli bir yanı vardır ya...
Fenerbahçeli futbolcular dün gece
kaybederken bile büyük değildi.