07 Kasım 2014 | Cuma

Emre'ye mektup

Sevgili Emre Belözoğlu!
Basın toplantısındaki duruşunu izledim.
İnsani yanını biliyorum.
Ama saha içindeki görüntülerinle, bizleri her zaman yanılttığını da sen bil.

Ailene, özel hayatına uzanan dillere ne kadar karşıysak.
Senin futbol sahalarının içine yansıyan "sevimsiz" fotoğraflarına da o kadar karşıyız.
Elbette başkaldır. Ama yenilmeye.
Elbette hakkını ara.
Ama zarif biçimde.


Harika bir yeteneğin var.
Hele bu sezon başkasın.
Takım arkadaşlarına serviste özelsin.
Basın toplantısındaki naif anlatım tarzına karşı, saha içindeki üslubun kötü.
Yüzündeki değişen ifadenin sendeki bütün sempatiyi yok ettiğini görmelisin.
Oysa güldüğün zaman başka biri oluyorsun.


Sahanın ortasında da gül be Emre!
Rakiplerine elini uzatırken de gül.
Gülüşlere felç inen bir ülkede.
Aklımıza güzel şeyler getir biraz.
Futbol hayatının sonbaharında futboluna yakışan biri ol.
Senin üzerinden Fenerbahçe'nin yıpratılmasına da izin verme.
Yanlışlarının futbolunun önüne geçmesine de.
Hoşgörünün sanat olduğunu da o zaman anlarsın. Bizleri de...


Semih Kaya asaleti

Nietzsche'nin sözü. "Uçmayı öğretemeyeceğiniz kuşa, bari düşmeyi öğretin."
Dortmund maçından sonra bir Galatasaray taraftarından Semih Kaya'ya atılan tweet. "Keşke o gözüne mangaldan kömür kaçtığı gün kör olsaydın da Galatasaray'ım senden kurtulsaydı!"
Başkası olsa, bağırsakları dökülen zalimliğe karşı baltayı indirir.
Ama Semih Kaya'nın verdiği cevaba bakın. "Eyvallah kardeşim."
Şimdiki zamanın sözü.
Sportmenliği öğretemediğiniz birine insanlığı öğretin.
O yüzden teşekkürler Semih Kaya!
Asaletin için.


Bu ülkede bir şeylerin değişmesi gerekiyor. Bilinç altına verilen emirlerin de yolunun kesilmesi.
Dortmund'da tribünleri yakanların savunmasına bakın. "Bizi gurbette rezil ediyorsunuz!"
Tribün yakmaktan daha rezil ne olabilir!
Anlatamazsınız!
Yeryüzünde sevdiğini öldürme hakkına sahip olduğunu düşünen, başka bir toplum yoktur çünkü.


Bu meselede herkes suçlu!
Yöneticiler, hakemler, futbolcular.
En çok da medya!
Çünkü doğruları ve gerçekleri anlatmakla yükümlü olanlar, sadece para kazanmak uğruna her şeyi sattılar.
Gazeteciliği, adaleti ve sportmenliği.
Sadece futbolun konuşulduğu kanalları ayrı tutuyorum.
Ama diğerleri hep birlikte kan kokulu adamları öne çıkardılar.
Parayı özne yaptılar.
Dortmund'da tribünleri yakanlar ne ki! Onlar koskoca ülkeyi yaktılar.


Sevgisiz insanların futbolun içinde yönetici olmasının günahlarını ödüyoruz.
Adaletten yoksun hakemlerle de, çöküşün bedelini ödüyoruz.
Ve daha çok şeyler ödeyeceğiz.
Futbol sevgisine her şeyi "peşinen" verdik çünkü!