Erkan'ın anısına

Gerçeğin görüntüsünden çok daha fazladır.
Geride bıraktıkları...
Erkan Koyuncu'nun talihsiz ölümünü kadere yüklemekle, bir emekçinin güvenliğinden sorumlu olmak arasındaki farkı kim üstlenir acaba?
Muhabirliğe değer vermeyen yöneticilik biçimi mi?
Geçmiş yılların asaletini mumla arayan ve bugün popüler ahlaksızlığa yenilen spor medyası mı?

***

Erkan Koyuncu muhabirliğin efendisiydi.
İnsanlığın ta kendisi.
Şov yaparak yükselen düzenin ortasındaki sessizlik.
Tabanları su toplayan emekçiliğin en doğal resimlerinden biri.

***

Bu ülkede muhbirlere paha biçilmez de.
Muhabirler varlıklarını ölümle ispat eden emekçilerdir.
Ekranlardaki, gazetelerdeki tetikçiler kulüp yöneticilerinin iplerini tuttuğu kuklalardır.
Para için her türlü oyunların piyonu olmaktan gocunmazlar.
Muhabirler mesleğin her anında aşkı yaşar gibi yaşarlar.

***

Sistemin yorumcu ağaları ahlaksızlığın denizinde para içinde yüzer, üstelik mal varlıklarının hesabını bile veremezler de, onlara bütün kapılar açıktır.
Muhabirler dünyanın bütün kapılarına başını uzatacak kadar yüreklidir de, mesleklerine olan sadakatin bedelini canıyla öderler.

***

Ne utançtır ki.
Erkan Koyuncu ve diğer kulüp muhabirlerinin görevlerini yerine getirme şartlarını, kulüp başkanları ve yöneticiler belirler.
Yağcı yazarlara, tetikçilere evlerinin kapılarını bile açanlar, emekçi muhabirlere hendek atlatmayı yöneticilik sayarlar.
Beğenmedikleri haberlerin bedelini bile bu emekçilere ödetirler.
İstemediğini yazan gazetecileri tehdit etmek kulüp yöneticiliğinin şanındandır.
Bunun en kolay yolu da, muhabirlere uygulanan yasaklardır.
Birçok kulüp bu çirkinliğin içindedir.
Bu topraklarda gazeteciliğin bağımsızlık ilkesi elden ayaktan kesilmiştir.
Sebebi de, yöneticilere biat eden sonradan olma gazetecilerin verdiği tavizdir.

***

O yüzdendir ki...
Erkan Koyuncu sadece ölüm kapısındaki sorumsuzluğu değil.
Bu gerçekleri de işaret etmek için o kapıya baş koymuştur.
Meslek şehidi olarak.

***

O yüzden, her kulüp, her yönetici kendisiyle yüzleşmeli.
Yağcılığa, tetikçiliğe ve haramilere değil, emekçiliğe açılan kapılar üretilmeli.
Erkan Koyuncu'nun adı da bütün kulüplerin kapılarının üzerine yazılmalı.
Tüm muhabirler ve emekçiler adına.
Bir ölümün kudretidir bu!
Ölümsüzlüğün belgesi.

***

Meslek aşkının tarihinde, Erkan Koyuncu'nun yarım kalan ömrünün acısı saklıysa.
O tarihe adını yazdıran birini yaşatmak, sadece bu ölüme sebep olanların değil.
Bu ayrımcı sistemi yaratan herkesin mutlak görevidir.