Gelecek endişeli

Neill ve Kewell'ın takıma katılmasıyla biraz daha renklenen G.Saray, tek ümidi olan kupayı kazanmak için sahaya çıktı. Uzun zamandır ilk defa Kazım gerçek yeri olan kanatta, Stancu ise bilinmeyen bir mevkide oynuyordu. Pozisyona girme sıkıntısı bariz olan G.Saray, Gaziantep kalesine ilk şutunu Yekta ile 23. dakikada atabildi.
16. dakikada yenen gol ise pozisyon hataları içinde olan uyumsuz bir savunma anlayışı sonucuydu. Stancu'nun acemilikten kaynaklanan, gördüğü sarı kart muhtemelen kendisine Türkiye'deki hakem davranışlarının iyi anlatılamamış olduğundan kaynaklandı.
Çünkü Avrupa'nın birçok ülkesinde hâlâ niye kart görmüyorsun işareti cezalandırılmıyor.
Bu kadar basit uyarıları bile yeni oyuncularına yapamayan bir futbol yönetimi maalesef G.Saray'da hâlâ mevcut. 2-1 öne geçince böyle bir avantajı rakip sahada kullanmamak ayrı bir konsantrasyon ve kenar yönetim hatası olarak ortaya çıktı.

Hagi'nin çaresiz çırpınışları
Yoğun baskı altında kalınan 15 dakika içinde hiçbir büyük takım 3-2 mağlup duruma düşemez, düşmemeli.
Elindeki kadro gün geçtikçe göreceli olarak sakatların ve milli takımlardan dönen oyuncularla zenginleşen Hagi çaresiz çırpınışlar içinde elinden geleni yapmaya çalışıyor.
En büyük endişesi mayıs ayının sonunda kaderinin nasıl olacağı kuşkusu. Bu endişe doğal olarak takıma da yansımakta.
G.Saray için bu kadar önemli olan kupada mağlup olarak rövanş maçına çıkmak oldukça handikaplı. O zamana kadar G.Saray'da köprünün altından hangi suların geçeceği ise son derece şüpneli.
Genç hakem Özgür Yankaya'nın bana göre oldukça iyi yönettiği maçın sonucunun G.Saray için bir avantaj değil disiplinli Gaziantep için başarı olduğu kanısındayım.