"Sol bacağımı diz altından kaybetmiştim. Şırnak Devlet Hastanesi'nde uyandığımda doktora ilk söylediğim 'Ayağımı kesme ben top oynamak istiyorum' oldu. 'Bak; annem bana çok düşkündür; kabullenemez, karşısına ayaksız çıkamam' derken uyumuşum. Uyandığımda ayağım yoktu. Diyarbakır, oradan Ankara GATA... Anneme o zamana kadar ayağımın kesik olduğunu söylememiştim, komutanlarıma da 'Ayağım takılana kadar annemin haberi olmasın' dedim.