Artık çok zor

Her iki takımın sahaya çıktığı onbirler bana göre hayli şaşırtıcıydı.
İki teknik adam açısından baktığımda, Trabzonspor'da Deniz, Galatasaray'daysa Umut, enteresan seçimlerdi.
Özellikle Hamzaoğlu'nun Umut Bulut tercihi bence hayli fuzuli kaçtı.
İlla Burak oynamalıydı demeye çalışmıyorum.
Ama mevcut kadro kimyası uyarınca, Trabzon gibi bir deplasmanda, Burak'la Umut birlikte oynamaz diye düşünüyorum.
Cardozo standartının hayli altındaydı.
Koskoca bir ilk yarı boyunca iki takım toplam iki pozisyon üretebildi.
Yayıncı kuruluşun verdiği tekrarlardan çok net anlayamasam da bana Telles'in kolu ceza sahasında topla buluştu ve bir penaltı vuruşu gerekti gibi geldi.
Hakem Ali Palabıyık önemli bir pozisyon fırsatı bulmak üzere olan Trabzonspor'un avantajını keserek beni hayal kırıklığına uğrattı. Keza; kendisini Cüneyt Çakır'ın tahtına tek aday olarak görenlerdenim.
Hamit'in sakatlanmasıyla o ana kadar ileride etkisiz olan Sneijder'in Selçuk'un yanına çekilmesi Galatasaray'ın işine geldi. Böylelikle; Hamit'in yerine oyuna giren Emre Çolak neredeyse Sneijder kadar iyi bir şutör olduğunu gösterme fırsatı buldu. İkinci yarıda, Galatasaray varlığını rakip kalede organize ataklarla hissettirmeye başladı ve sıklıkla bulduğu köşe vuruşlarının yanında Emre'nin şutları ile beraberlik golünü aradı.
Hakan baskı altındaki takımını kurtarışlarıya ayakta tutmayı başardı.
Fakat alkışlanan Hakan ancak 66. dakikaya kadar direndi. Burak oyundan çıkar çıkmaz gelen G.Saray golü hayli ironikti. Kalan sürede Yanal'ın yapacağı hamleleri beklemeye koyulduk. Ki; Hamzaoğlu tüm hamlelerini bitirmişken, sanki onun bir bildiği var gibiydi.
Stoper performansı her daim tartışılan Hakan, ve onun asıl oynaması gereken yerde görev alan Telles, Trabzon'a bir gol daha hediye edince, G.Saray'ın şampiyonluk umutları bugünkü maçın sonucuna endekslendi...