Zor da olsa

Bir buçuk ay önce okyanusun öte tarafına gitmeden seyrettiğim Trabzonspor ile dünkü takım arasında ve sıkıntılarda, zaaflarda halen göze görünür fazla bir ilerleme göremedim. Maçın sadece ikinci yarısından bahsediyorum.
Trabzonspor'da bir nebze iyiye gidişin, bir maça asılmanın ve müsabakanın sonuna kadar mücadele etmenin ve pozisyon aramanın parıltılarını gördüm.
Temennimiz bu parıltıların ileride Trabzonspor için umut ışığına dönüşmesi.
Dün farklı skorun yakalanmasında zorlanılsa bile sadece ikinci yarıda futbol olarak biraz keyif verici bulduk.
Fakat kaçan goller ve değerlendirilemeyen pozisyonlar hem galibiyetin hem de olumluya dönen futbolun tadını biraz kaçırdı.
İkinci yarının bu güzel tablosunun acaba rakibin on kişi kalmasına mı bağlı olduğu konusunda da tereddütlerim yok değil. Bunu değerlendirmek Ersun hocaya kalmıştır.
Özellikle, ikinci yarıda yapılan değişikliklerin takıma ilaç gibi geldiği ve teknik direktörün bu konuda yaptığı hamlelerin yerinde olduğunu da belirtmek isterim.

Castillo ve Yusuf
Orta sahada Trabzonspor ekip olarak hem başarılı hem de çabuk futbolu ortaya koyarak bol gol pozisyonu üretmiş olması da ayrıca maçın iyi not alan hareketlerindendi.
Castillo'nun ve Yusuf'un oyunu çizgilere taşıması ve Castillo'nun driplinklerinin bu pozisyonlarda önemli katkısı vardı. Bunlar, birlikte yarattıkları kombinasyonlarla rakibin savunma derinliğini ve dengesini bozdular.
Onur ise maçta yaptığı olumlu çıkışlarla yine takımının kaptanı ve kurtarıcısı olduğunu gördük. Ancak yediği golde topa neden hiçbir hamle veya müdahale etmediğini anlayamadım.
Şimdi bu açık farklı galibiyete rağmen rakibe verdiğimiz pozisyonları da atlamamak gerekir. Kalan maçlardaki rakiplerimizi göz önüne aldığınızda onların bu denli açıkları hiç affetmeyeceğini hesap edersek bir de bizim harcadığımız pozisyonları da üst üste koyduğunuzda geri kalan maçlarda durumumuzun pek de iyi olmayacağını belirtmek isterim.