Takım duruşu

Dün gece Fenerbahçe'nin bu statta ustalaşmış halinin dışavurumunu izledik. Sabır işçiliğini ve kazanma inancının yansımasını.
Trabzonspor motivasyonu yüksek başladığı maçta baskılı görünürken, Yusuf Erdoğan'ın sebep olduğu penaltı ve gördüğü kırmızı kart sonrası oluşan gerçeğe bakınca.
"Yusuf bir pozisyonda gecenin ömrünü yedi!"diye not düştüm.
Ardından da Lens'in hazırladığı ve Sow'un attığı gole bakınca.
Fenerbahçe'nin hızlı oyuncularının karşısında kendisini kaybeden Trabzonspor gerçeğine mahsuben;
"uçurumu sevenlerin kanatları olmalı" notunu düştüm.

***

Aslında tamamen taktiksel bir hesaplaşma gecesiydi. Skrtel'in yokluğunda savunma dengesini bozacak bindirmeler için Yusuf Erdoğan seçilmişti, Trabzonspor savunmasının Fernandao ile yıpratılması ve Sow ile imha edilme planı da tetikteydi.
Maçtan önceki teoriyle maçın içindeki gerçekler her zaman çarpışır.
Golden sonraki Trabzon'da stresin yan etkileri çoğaldı, Fenerbahçe adına koz kullanma sanatının tüm izleri sahaya çıktı.
Gördük ki, galibiyeti zihninde kotaran takımların gecenin kaderini değiştirmesi de, kazanması da zor değil.
Attığı harika gol, yaratıcılığı ve ikinci yarıda kontrol altına alınamayan bindirmeleriyle Lens'e özel bir paragraf açtım. "Ayaklarında yıldızlı mektuplar taşıyan yeni yıl postacısı." Topu ayağına aldığında hem kendine yer açtı, hem arkadaşlarına.

***

Dün gece Fenerbahçe'de sabır vardı, tecrübe vardı her şeyden önemlisi takım duruşu vardı. Ve Trabzon'da olmayan yıldız futbolcular vardı.
Gördük ki bu statta sarı ile lacivert kendisini galibiyetle tanımlar.
O yüzden bu maçı kazanmanın tek kelimelik ifadesi olacaksa, "aşk" derim.

***

Trabzonspor'a gelince.
15 maçlık özlemin kanatları yine kırık kalsa da, 10 kişiyle iyi mücadele ettiler, gerilim yüklenmediler.
Oluşturulmak istenen nefreti yenilgiyle terbiye etmek de bir asalettir.