Karakter!

Her evin bir hikayesi vardır, her insanın bir romanı.
Her futbolcunun adam olanı vardır. Adam olmayanı!

***
Sokakta gördükleri çocuklara selam çakarlardı, insanlık renginde.
Bir pozisyonu yaratabilmek için günlerce idman yapacak kadar ahlaklı ve çalışkan.
Bir gülün açmasındaki sihri görebilmek için, günlerce bekleyecek kadar sabırlıydılar.
Parasal özlemlerini hiç hatırlamam.
Giydikleri formanın içine soktukları ruhu asla unutamam.
Kötülüğe bile kalkmazdı elleri.
Onlar futbol sevgimizi aydınlık tutan özel insanlardı. Sevgi insanları.
Kral Metin, Ordinaryüs Lefter, Baba Hakkı.
Onlar rakibe saygının karşısında eğildi, paranın asla.
Futbolun en onurlu sayfalarına attıkları imza hala duruyor.
Bir kez olsun yere düşeni kaldırmamış ama bilmem kaç kere milli olmuş adamlar ülkesinde.
Ve paranın ayaklarına kapanan yeni düzen futbolcular cennetinde!

***
Futbol ahlakından karakterden falan bahsediliyor.
Bütün hafta Tolgay Arslan denen "babasının oğlu" bir futbolcuyu konuştuk.
Bir gün önce, "yüreğinin zindanında paşa paşa yatarım" şarkısı. Renkler bordo mavi!
Ertesi gün; "Ama parayı görünce koşa koşa giderim!" şarkısı.
Giyilen formanın siyah beyaz olması önemli değil.
Babanın gönlündeki formanın rengi yeşil!
Amblemi Benjamin Franklin!
Genleriyle oynanmadıysa Tolgay Arslan da parayı acayip seviyor olmalı.

***
Diğer tarafa bakalım.
Ersun Yanal bu transfer için karakter konulu bir laf ediyor. "Futbolcu almak değil, karakter almak önemli."
Erkan Zengin gibi mi?
Erkan Zengin üç gün önce Fenerbahçe sevdalısı.
Daha çok parayı görünce; "Trabzonspor benim her şeyim!"

***
Bizim merak ettiğimiz, para için rakibini ekarte eden adamlar, yöneticilerin gözlerinde hangi aşkın temsilcisidir?
Sırf kendinizden diye birine arka çıkarsanız.
Bir gün ondan korunmanız gerektiğini öğrenirsiniz desek ne yazar!
Herkes kendinde olmayanı başkasında ararken!

***
Hey gidi yıllar hey!
Radyoda, "Burası Marmara'nın Sesi Radyoları, şimdi maç nakline başlıyoruz" diye bir ses duyduğumuz zaman hayat dururdu.
Elmaya giren kurt, elmayı çürüttü.
Eve giren televizyon değerleri öldürdü.
Artık hiçbir şeyimiz yok.
Bugünlerden yarınlara kalacak adam gibi futbolcu resimlerimiz bile.
Ne sportmen, ne insancıl.
Omuzlarındaki meleklerini düşürdü insanlar.
Ya da acımasızca öldürdü...
Bütün mesele bu...

***
O yüzden… Bizler futbolcunun ruhundaki insanlığı, forma sevgisini.
Bizler Metin Oktay, Lefter Küçükandonyadis ve Hakkı Yeten'e benzeyen herkesi sevdik.
Para için takla atan karaktersiz adamları değil!