Alın terinin teşekkürü

Dün gece Saracoğlu yüreklerdeki davullar eşliğinde tokmak tokmak inledi. "Şam-pi-yon" sözcüğünün son hecesi de ışıklandı artık.
Dünkü sonuç futbolun alın terine duyduğu saygıdır.
Sezon başından beri gösterilen onurlu mücadelenin Fenerbahçe'ye teşekkürü.
Çünkü bunca kumpasa karşılık bu başarı çok şey demektir.
Som altından bir gurur.

***

Takımın neredeyse yarısı yokken, Fenerbahçe'den beklenen başlangıç. "En ölü halimle bile bu maçı koparırım" düşüncesi.
Yokluğu hissedilenler bir kenara, varlıklarıyla dikkat çeken isimler vardı.
Özellikle Kadlec hatasız oynadı. Duran toplarda da, hareketli pozisyonlarda da golcü pozisyonu aldı.
Meireles'te şaşırtıcı disiplin dikkat çekiyor, dün de rakibi bozan ama bozulmayan bir Meireles izledik.
Sahadaki en özel isim Caner'di. Attığı gol de geceye uygundu. "İğne deliğinden fil geçirmek gibi." İkinci yarıdaki Fenerbahçe'nin deplasmanda oynar gibi bir tavır takınmasının tedirgin eden bir yanı vardı ama Alper Potuk'un çıkış hızına hiçbir Antalyalı futbolcu sahip değildi.

***

Sahada bir hakem vardı ki, evlere şenlik.
Adı Süleyman Abay!
Sarı kartlı Serkan Balcı'nın iki kez atılması gerekirdi.
Buna karşılık, Sow ve Kuyt'ın kafasının yarılmasını seyretti.
Antalyasporlu futbolcular gece boyunca Salih'i dövdü.
Isaac gözünün önünde Salih'e kasti olarak dirseği geçirdi, kesin kırmızı kart.
Ama hakem "Salih faul yaptı" dedi.
Buna karşılık, Salih'in rakibine dokunmadığı ve sarı kart gördüğü pozisyona bakın.
O pozisyon Antalya'nın golünü getirdi. "Bu golün bu gecede ne işi var?" sorusunun karşılığı? "Bu hakemin sahada ne işi var?"
Ne yazık ki, Süleyman Abay gibi hakemlerden geçilmiyor futbol sahaları!

***

Sonuç olarak… O kadar eksiğe rağmen kazanmak ruhunun temsilcileri vardı sahada.
Şampiyonluğun er kişileri.
Onların sahaya yaydıkları enerji, eksiklerin yokluğunu varlığa çevirmenin ta kendisiydi.
O yüzden gecenin sonunda başları yıldızlardaydı.
Ayakları Samanyolu'nda.