Deplasman fakiri bu sezon Fenerbahçe... Deyim yerindeyse kimyaları bozuluyor, tanınmaz hale geliyorlar rakip sahada sarı-lacivertliler. Dün de farklı bir görüntü yoktu. Maç başına neredeyse 2 gol yemiş, sezon başından bu yana taraftarının "Yönetim istifa" diye bağırdığı A.Gücü karşısında bir puanı zar zor kurtardı. En kötüsü de çoğu futbolcu kendilerine yakışmayacak bir şekilde hata yapıyor. Emre yerden kalkmıyor, Edu ve Lugano 10 metre mesafedeki arkadaşlarına topu aktaramıyor, Volkan çok rahat alabileceği topu kornere çıkarıyor vs... vs... Doğrusu Sayın Aragones statik davranıyor, düşünüyor ve öyle akla ziyan tercihler yapıyor ki, insan, "Bu adam bu kadar yıl bu meslekte nasıl ekmek yemiş ve buralara kadar nasıl gelmiş" demekten kendini alamıyor. Emre biraz da yanlış yerde görevlendirildiği için oyunun iki yönünde de katkı yapamıyor, Güiza yalnızlıktan bunalıyor, takımın eli ayağı birbirine dolanıyor.
İki farklı görüntü Bu durumu gören A.Gücü özellikle ikinci yarıda çok rahat bir şekilde Volkan'ın kalesine yöneliyor ama Aragones bütün bunlara rağmen Maldonado ve Kazım'ı oyuna alarak takımını hepten 'light' hale getiriyor. Peki bu olumsuzluğun bütün faturasını kadronun kalitesine bağlarsak aynı futbolcuların Saracoğlu'ndami performansına ne diyeceğiz? Demek ki asıl sorun bu takımın zihinsel ve fiziksel yönden iyi hazırlanmamasıdır. Türkiye'nin en az deplasman baskısı yiyen takımı Fenerbahçe ne yazık ki, Aragones ile deplasman fobisi hastalığına yakalandı. Gerçeği söylemek gerekirse duran toplar dışında doğru dürüst pozisyon bile üretemeden bir puanı zor kurtardı.
