Başka bahara Ricardinho topla buluşuyor, oyun kuracak ama etrafında hareketlenen, boş alana kaçan, kendini gösteren tek kişi yok. Herkes ayağına top bekliyor. Dolayısıyla Rico Paşa çaresiz kalıp ya etkisiz eleman anlamında bir pas veriyor ya da topu eziyor. Nobre, Beşiktaş'ın gol umudu. Ümitleri boşa çıkarmaması için kaleye yüzü dönük halde topla buluşması lazım. Peki bunu kim yapacak? Kanatlardan yüklenmesi gereken Fahri ve Mehmet Sedef yerlerine çakılı oynuyorlar. Arkalarındaki Üzülmez ve Toraman da geri dönemem ve Tigana'nın hışmına uğrarım korkusuyla ileri çıkamıyorlar. Uzun sözün kısası Beşiktaş'ın gol atma ihtimali tamamen karabole ve duran toplara kalıyor.
Tek pozisyon İlk 45 dakikada Beşiktaş'ın en etkili pozisyonu Burak'ın müthiş frikiğiydi. Buna karşılık İngilizler bir gol atıp, bir de net pozisyon buldular. İkinci yarıyla birlikte Bobo forvete, Burak sağ kanata, Fahri sola geliyor. Biraz daha hareketleniyor Beşiktaş ama hepsi bu. İkinci golü yedikten sonra riske girip İbrahim Akın'ı da oyuna alan Tigana'nın bu dahiyane buluşu orta sahada Beşiktaş'ın etkinliğini azaltmaktan başka bir işe yaramadı. İngilizler özgüvenle, ne istediklerini bilerek oynadılar. Buna karşılık ayağına top gelen her Beşiktaşlı futbolcunun gözü Tigana'daydı... Bir adım ileri çıkmaya korktular... Hücum hattında çoğalmaları mümkün olmadı. Gol girişimleri cılızdı... Rakip savunma King başta olmak üzere formasını ıslatmadan önledi Beşiktaş ataklarını. Baki Mercimek'e de yazık ediyor Tigana... İkinci golde Berbatov ezdi geçti bu oyuncuyu... Mehmet Sedef'teki ısrarı boş, Fahri'yi oynattığı yer yanlış... Bir de Runje var Beşiktaş'ta... Taraftarı çılgına çevirmek için her şeyi yapıyor ve kendisini yuhalatıyor. Özetle Galatasaray'dan sonra Beşiktaş da Avrupa'da hüznü yaşadı. İnönü'deki manzaranın Olimpiyat'takinden farkı havanın daha sıcak olması ve seyircilerin sahaya inmemesiydi... Avrupa'da beyaz bir sayfa açma adına beyazları giyinip gelen taraftarlar "İyi başlangıç bir başka bahara kaldı" diyerek evlerine gittiler.
