Fransız kuşatması Bir Fransız tanırdım Kartal bakışlı. Derisinin kara oluşundan değil gözünün kara oluşundan sevdiğimiz. Pascal Nouma bağrışlarında oynaması için çağırmadığımız. Ruhunu göndermesi yeterlidir dediğimiz. Oysa şimdilerde bir sürü "Fransız" tanıyorum. Siyah-beyaz formalar içerisinde topa yabancı ve futbola uzak. Takımdaki Brezilyalılar bile 1789 ihtilaline girmiş sanki. Fransız olmuşlar! Biri varyeteyi topa yapacağına Fevzi'nin ayağına yapıyor. Öteki orta sahayı daraltacağına maalesef içimi daraltıyor. Mahallede top oynayacağız. Top yok. Top alacağız pamuk eller cebe derlerdi, biz Fransız olurduk. Çünkü para yok. Topu en hali yerinde olan alırdı. Maç başlardı, pas ver derdik. O da bize Fransız olurdu. İbrahim Akın'a her top gelişinde bu mazi canlanıyor gözümde. Acaba top mu Fransız, yoksa o topa mı Fransız? Bizde bu kadar Fransız olur da Fenerbahçe'de olmaz mı? Bir kere Fenerbahçe maçlarını yöneten bütün hakemler Fransız. Herhalde Anelka'yla özel iletişim kursunlar diye getirtiyorlar. Zira Sivas karşılaşmasında Aurelio'nun eline yine Fransız kaldılar. Yönetimleri özellikle Schalke maçından sonra Fransızcanın yetersiz olduğu kanaatinde birleşip tamamen yabancılaşma kararı bile aldılar.
Küçük dayım Tigana! Sanki 6 yabancı hakkını (bırakın kendilerini) hangi takım yüzde yüz kullanabiliyorsa. İşte İliç, işte Pancu, işte Nobre. Halbuki U-17 delikanlılarının olduğu yerlerde her futbol takımının ilk onbirinde bir 17'lik şart koşulsa fena mı olur. Ve bir Fransız daha tanıdım. Rengi Nouma'nınki ile aynı. Bakışları çatal. Yüreğini daha görmedim. Ve güneş bütün bu Fransız kuşatmalarına karşı yine doğacak. Kirve, hısım ve aşiret çocukları kolkola. Belki de benim küçük dayım Tigana. Kim bilir?
