Kötü aslında iyidir İki senedir yemediğimiz laf kalmadı. Önüne gelen taraftar "Bu takımın hiç mi iyi yönü yok. Yeniliyor kötü yazıyorsunuz, yeniyor yine kötü yazıyorsunuz. Siz Fenerbahçe düşmanısınız" diye diye üstümüze geldiler. Halbuki ortadaki futbola iyi demek mümkün değildi. Sadece sonuçlara bakarak iyi yorumlar üretmeye çalışmak 'amigoların' yaptığı en iyi iş. Gerçek spor yazarıysanız, kötüye iyi demek zorunda değilsiniz. Kötü kötüdür. İyi ise sonuç kötü bile olsa iyidir. Fenerbahçe'yi eleştirilenlerin büyük bölümü bu "İyi" yorumunu değişik yaparlar. Genelde kriterleri şahıslar üzerinedir. Van Hooijdonk'un bu takımda oynayamayacağını, Rüştü'nün hiç bir Avrupa Kupası maçında iyi oynamadığını, Ümit Özat'ın ağır olduğunu, Alex'in koşmadığını yazar dururlar. Fakat 4-2'lik yenilgiyle biten Lyon maçı sonrasında herkesin ortak noktada buluştuğu görüldü. Sonuç kötü bile olsa herkes Fenerbahçe'nin oyununu ve saha içindeki mücadelesini taktir etti. Ertesi gün gazeteleri korkuyla açan oyuncuların okuduklarından uğradıkları şaşkınlığı öğrendik. Fenerbahçe, Beşiktaş yenilgisinden sonra doğru yolu buldu. Nasıl bulduğunu herkes biliyor ama önemli olan bulmasıydı. Bunu ha Aziz Yıldırım Daum'a zorla yaptırtmış olsun, ha Daum kendi tecrdübelerinden sonra karar vermiş olsun, bunlar detay. Bu maçın ardından gelen karşılaşmalarda doğrular üstüne kurulan galibiyetler serisi olması da tesadüf değil. Ama bu kez de Daum "Fenerbahçe, bu oyunuyla ligi bitirmiş şampiyonluğun tek favorisi olmuştur" yorumlarını tersliyor. Israrla "Biz o kadar iyi değiliz. Şampiyonluğun kuvvetli adayı değiliz. Yedi puanlık fark kapanabilir" şeklinde demeçler veriyor. Daum hangi takımın teknik direktörü anlayamadık. Kötü yazarken medyayı "Fenerbahçe düşmanı" ilan eden Daum değil miydi? Şimdi övgü dolu kelimeleri edenlere, havaya sokmaya, rahatlatıp konsantrasyonumuzu bozmaya çalışıyorlar" diye konuşuyor. Daum kırk yılda bir doğru yapıyor, şimdi onu da inkar ediyor.
