Bir tek Emre'yle olmuyor! Danimarka karşısında oynayan takımın hemen hemen aynısı sahadaydı. Ama o maçta ortaya konan futbol sahada yoktu. Ukrayna akıllı kapanan, adam adama markajı ve presi kuvvetli yapan ve kontratağa çok iyi çıkan bir ekip. Böyle takımlar karşısında golü mutlaka yemeden bulman gerekir. Onu yapamazsan, dün geceki gibi bocalar, sonucu kabullenirsin. Skor 0-0 iken Fatih ile Nihat'ın ortaklaşa kaçırdığı pozisyon bence maçın kırılma noktasıydı. İşte o pozisyon gol olmalıydı. Çünkü rakibimizin ikinci bir planı yok. Arkadan yediğimiz gol ise içler acısıydı. Yahu bir pozisyonda bir kişi hata yapar, hadi bilemeden iki kişi. 4 kişi birden hata yapar mı? Hem de milli takımda Tolga'nın kaçırdığı adamın orta yaptığı top önce Servet sonra Deniz'in bacak aralarından geçecek, Rüştü topa atlamayacak. Olacak iş değil! Yediğimiz ikinci gol de küçük bir Ukrayna klasiğiydi. Tek pasta topla buluşan Shevchenko boş alanlardaki becerikliliğini bir kez daha gösterdi. Burada çalım yiyen Servet'in kademesine hiçbir futbolcumuzun girmemesi, Yanal'ın Shevchenko'yu fazla adam yerine koymadığını gösteriyor. Aynı şekilde Leverkusen'in golcüsü Voronin de unutulmuştu. Bu ikili her geldiklerinde pozisyon buldular. İlk önce Servet-Tolga sonra da Tolga-Deniz ikilileri Shevchenko- Bronin karşısında bir şey yapamadılar. Hücumda da bir varlık gösteremediler. Uzun boylu ve ağır rakip savunmanın üzerine daha çok göbekten yerden oynatıyor. İkiye birlerle gitmemiz gerekirken, topu havalandırmamızın nedenini anlayamadım. Bulduğumuz pozisyonların hepsi karambollerden oldu. Gerçi şanssızdık ama işi şansa bağlamadan önce kapalı savunmayı açacak umutlarımız Gökdeniz, Nihat, Fatih ve Tuncay'ın bir şey yaptıklarını söylememiz mümkün değil. Bir tek Emre'yle maçı alamazdık. Çocuk neredeyse tek başına oynadı. Kazanmak için sahaya çıkan ikinci bir adamımız yoktu. Sahada 4 Trabzonlu, 4 Fenerbahçeli futbolcu vardı. İyi niyetlerinden şüphe etmiyorum. Eğer öyle olsaydı, milli maçı angarya görüp hafta sonundaki Trabon-F.Bahçe maçını düşündüklerini söylerdim. Sonuçta ilk golü biz atabilseydik çok değişik bir skorla çıkabileceğimiz bir maç olurdu. Aslında rakibimize hediye ettik de diyebiliriz. Danimanrka maçında beni umutlandıran takımın sadece bir maç sonra nasıl bu durumlara düştüğünü görmekten büyük üzüntü duydum. İstikrarsızlığımızda değişen bir şey yok. En büyük istikrarımız istikrarsızlığımız. Bir de böyle uzun süreli kamplar falan yapmakla bu iş olmuyormuş. Çağdaş diye öve öve göklere çıkardığımız Ersun Yanal hala 20-30 yıl öncesinin kafasındaymış. Çok yazık.
